खुशी देखिन्छौ धेरै आज तिमी
तिम्रो खुशी देख्दा यो मन रमायो

बाड्न चाहेनौ यो खुशी म सँग
तैपनी यो ओठमा मुस्कान छायो

बिगतमा कतिका मन दुखाएँ
कतिको माया हाँसोमा उडाएँ

आफ्नु मन दुख्दा आज थाहा पाएँ
मैले मेरो पाप को परिणाम पाएँ

तीमी ले पो बुझेनौ की त्यो मायालाई
देखेनौ की तिम्रो खुशीमा उस्को खुशी
संसार यस्तै हो क ले जि
रुनु बेकर छ बाचा हसी हसी
तीमी महान रहेछौ मन दुखेर पनि उस्को खुशी म हस्ने
आफ्नो लुकौन कस्तो जान्ने
गल्ती न ठाअन तिम्रो मायालाई
जिन्दगी कस्ले देखेको छ र , तेही अतित नै भबिस्य को शहर बन्ने होकी

it might have been already late, but at least you have realized that you shouldn't hurt feelings. don't worry you'll get another chance to prove it but be careful from the next time..

थाहा छैन यो मन ले कति थाम्न सक्छ
कति रमाउन सक्छ,कति लुकाउन सक्छ
सम्झनाको माला कति गाँस्न सक्छ
कुन दिन चुँडिन्छ, छरिपष्ट हुन्छ
चुँडियोस्, छरियोस्, भँईभरि पोखियोस्
त्यो कोमल पाऊले यसमा नै टेकियोस्
तै पनि यो मनले कामना यहि गरोस्
जून जस्तो त्यो अनुहार सधै चम्किरहोस्
निर्दोष ति आँखाहरुमा आशु नआवोस्

kalejo, wonderul! she should definitely know about your feelings, if you're in love with her. you never know, it's worth asking or at least knowing her opinion about you rather than scribbling these words for her in sajha.just a suggestion. really liked the poem.

उर्लेर आउछ आँखा मा बादी रोकु म कसरी

बिर्सन खोज्छु अतित का घाऊ झन दुक्छ बेसरी

 

लास हो भनेपनी चल्दै छ मुटु रोकिदैन

कस्तो घाऊ लाग्यो कुन्नी हेर्दा केही देखिदैन

कलेजो

क्या लेखछौ यार तिमी त ! आफ्नै अनुभव हो ??

Narayangah Suburb,

संसार यस्तै छ तर के गर्नु यो मन मन्दैन
हेर नारयान कतिलाइ सम्झाइयो प्रेम बियोगमा
नपर भाईहो भनेर आज आफै यस्तो मजाक बनियो

कान्छा,
हेर् बाउ अरुलाई त आफुले पनि कति सम्झाइयो
आफैलाई पर्दा थाहा पाइन्छ बा, तिमी कान्छै छौ
त्यसैले अहिले नकराउ

वैयात,
सबैले वैयात कुरा गरिरा बेला
तिमीनै रहिछौ गतिलो कुरा गर्ने

शिरिश,
कस्तो कुर गर्छौ यार तिमी पनि आफुलाई पिर पर्या बेला
अर्काको अनुभव त किन लेख्नु पर्यो र, आफ्नै त हो नि

hera kalejo mero naam matra kancha ho, buddhi ta jethai cha, je bhaye pani aba dekhi chahin paap nagara ba, parinaam dekhihaalyau ta

कठै कलेजोलाई पर्नु पिर परेछ

हेर्दा हेर्दा आँखाबाट आँशु झरेछ

 

अपराधबोध पहिलेको किन गर्नु कलेजो

मिस्टेक नै जिन्दगीको ठुलो नलेज हो

 

भन्न त भन्यौ बाबै उनको खुसिमा धेरै रमायौ

अनि आँशु पुछ्नलाई रुमाल चाहिँ किन समायौ?

 

हेहेह यसो रमाइलो पारा थप्देको मात्र है, रिसानि माफ

 

 

बिर्खे,

आज म लिभ मि अलोन भन्ने फेजमा छु तेसैले न घच्घच्यौ

प्रभो, यो यसरी कचौरा बोकेर माँकालथान अघि बस्या जसरी कुन बेला आउछिन उनी र भिक्षा देलिन भनेर बस्दा हुँदी स्वस्थानीकी चन्द्राबती जस्ति भैएला फेरी-- बरु नबराज हुनु परो -- जिम्माल को चै कुरा नसुनम -- उनी त शिब शर्मा हुन क्यारे --

दीप,

प्रभो, उनी हुनत कसैकि होइनन्, कुन दिन मेरै हुन्छिन् भन्ने यो आश त मार्ने कुरै भएन, क्यार्नु प्रभो नदेखिकन एउटा छेउबाट भन्न त आफुले पनि कतिलाइ भनियो भनियो तर आफैलाइ पर्दा त बडो तिरले मार्दो रहिछ हो


 

haina kalejo ji, hajurlai katro bishwas uni ekdan hajurkai hunchin bhanne, ke thaha aru kasai kai bhaisakin ki, hajurle po thaha napaaunu bhaeko ho ki, pahila uni kaski hoon bhanera thaha ta paaunu paryo ni, ki kaso ta?

दिन मन छैन जवाफ आज मलाई
जब म नै अलमल्लमा परेको बेला
भन्न सबै भन्छन उनी मेरी होइनन्
तर यो मन ले मान्न किन गर्छ ढिला

किन चाहन्छु उन्को सोँचाइमा डुब्न
जब त्यहा मेरो कुनै स्थान नै छैन
किन खोज्छु त्यो आँखामा आफ्नु बिम्भ
जब त्यहा मेरो कुनै प्रतिबिन्भ नै छैन

Kalejo, I know it's difficult to go through this phase. However, if you already know she's not yours then why not to accept it despite hurting yourself. I understand that it's not easy as we say but Kalejo this is how life goes on, whether we get what we want or not, life has to move on. Wish you all the best.